Centro

viernes, 13 de enero de 2017

A illa do tesouro

Terras Altas de Escocia, verán de 1881... A familia de Robert Louis Stevenson entrentense naquel húmido verán escribindo unha historia colectiva, pasando o manuscrito duns a outros... Lloyd Osbourne, fillastro do escritor escocés de 12 anos decide debuxar un barco afundido cerca dunha illa... Entón xorde o xermolo do que se convertirá nunha das máis populares novelas nunca escritas. Deixemos que nolo conte Lloyd:

..con mi nueva caja de acuarelas intenté hacer un mapa de la isla que había dibujado. Stevenson entró cuando yo lo terminaba y mostrando ese amable interés por todo que yo hacía, se apoyó sobre mi hombro, y pronto se puso a construir el mapa y darle un nombre. ¡Nunca olvidaré la emoción al ver la Isla del Esqueleto, la Colina del Catalejo, ni la emoción que sentó en mi corazón con las tres Cruces Rojas! ¡Pero la emoción fue aún mayor cuando escribió las palabras "La isla del tesoro" en la esquina superior derecha! No tardó en demostrar grandes conocimientos sobre la isla y sus habitantes —los piratas, el tesoro enterrado, o el hombre que había sido abandonado en la isla. "Oh, es como para hacer una historia sobre ello", exclamó. "Sí, que cuente quién enterró el tesoro, o por qué se llama la Isla del Esqueleto", respondí en un paraíso de encanto...



Si, así foi coma naceu A illa do tesouro... A novela dos piratas. Porque si, xa o sabemos, novelas de piratas hai moitas... Pero coma esta moi poucas, por non dicir ningunha... E que será iso tan especial que ten? A ver: un mapa do tesouro, un cofre, piratas cun loro no ombreiro... E por riba de todo personaxes redondos, ese concepto que ás veces nos costa entender e que poderiamos exemplificar con John Long Silver.


Así que xa sabes, somérxete nas súas páxinas e acompaña a Jim na Hispaniola, o barco que o leva a el e ao resto da tripulación a unha illa na que se esconde un tesouro. Creme, non te has de arrepentir se acompañas a Jim na súa busca e, quizais, tamén na de si mesmo... Porque esta non deixa de ser unha
Bilndungsroman, ou sexa unha novela de autoformación ou autoaprendizaxe. 

Squire Trelawney, Dr. Livesey, and the rest of these gentlemen having asked me to write down the whole particulars about Treasure Island, from the beginning to the end, keeping nothing back but the bearings of the island, and that only because there is still treasure not yet lifted, I take up my pen in the year of grace 17—, and go back to the time when my father kept the "Admiral Benbow" inn, and the brown old seaman, with the sabre cut, first took up his lodging under our roof.
I remember him as if it were yesterday, as he came plodding to the inn door, his sea-chest following behind him in a hand-barrow; a tall, strong, heavy, nut-brown man; his tarry pigtail falling over the shoulders of his soiled blue coat; his hands ragged and scarred, with black, broken nails; and the sabre cut across one cheek, a dirty, livid white. I remember him looking round the cove and whistling to himself as he did so, and then breaking out in that old sea-song that he sang so often afterwards:—


"Fifteen men on the dead man's chest—
 Yo-ho-ho, and a bottle of rum!"


Robert Louis Stevenson, Treasure Island

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.