A pel do mundo... Vinte e nove retratos poéticos de nenos e nenas para viaxar, coñecer, reflexionar...
Mostrando entradas con la etiqueta MARZO DE POESÍA. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta MARZO DE POESÍA. Mostrar todas las entradas
lunes, 22 de marzo de 2021
martes, 16 de marzo de 2021
Día Mundial da Poesía
O vindeiro 21 de marzo celébrase o Día Mundial da Poesía. Podedes atopar na nosa web algúns dos recursos que seleccionamos para esta data.
Etiquetas:
DÍA MUNDIAL POESÍA,
EFEMÉRIDES,
LITERATURA,
LITERATURA ESPAÑOLA,
LITERATURA GALEGA,
MARZO DE POESÍA,
POESÍA,
RECURSOS,
RECURSOS EDUCATIVOS,
RECURSOS LINGUAS
lunes, 9 de marzo de 2020
miércoles, 10 de octubre de 2018
Libros que van chegando: Anatomía da lingua de Antón Cortizas
É tan grande esta miña
pequena e humilde lingua
que nunca chegarei
a pronunciala enteira.
Antón Cortizas, Anatomía da lingua
Anatomía da lingua é un poemario de Antón Cortizas con ilustracións de Leandro Lamas que vén de chegar aos nosos andeis. Un libro no que a musicalidade e o ludismo se combinan harmoniosamente arredor dun único tema: a lingua.
jueves, 15 de marzo de 2018
Mil grazas Dores
Un ano máis e grazas á colaboración da Biblioteca Pública Municipal a poeta Dores Tembrás estivo entre nós o pasado 8 de febreiro para impartir dous obradoiros de poesía: una para o alumnado de 6º de EP e outro para o de 2º de ESO.
cartografía de palabras
repetir cada signo
dentro da cuadrícula
papel en branco
pozo infindo
as palabras esvaran
por iso sempre cuadrículas
para salvalas
pequenas casas
onde vivir para sempre
repetir cada signo
dentro da cuadrícula
papel en branco
pozo infindo
as palabras esvaran
por iso sempre cuadrículas
para salvalas
pequenas casas
onde vivir para sempre
Dores Tembrás
Asistir a un obradoiro de Dores é emocionarse e vivir a poesía, saber que esta é o cerne da nosa vida e que está aí tan presente... Aínda que non nos decatemos. Mil grazas Dores, por lembrárnolo e mil grazas á bibliotecaria municipal por colaborar con nós coma sempre!
Etiquetas:
ACTIVIDADES BIBLIOTECAS,
LITERATURA GALEGA,
MARZO DE POESÍA,
OBRADOIROS,
POESÍA,
POESÍA GALEGA,
SUXESTIÓNS,
SUXESTIÓNS DE LECTURA,
SUXESTIÓNS DE LECTURA ESO
viernes, 28 de abril de 2017
Marzo de poesía... en abril tamén: un poema de Eduardo Pondal
O pasado 8 de marzo cumpríronse cen anos do falecemento do poeta Eduardo Pondal. Queremos lembralo hoxe cun poema sobre a súa terra natal.
Eu nacín en agreste soedade,
eu nacín cabo dun agreste outeiro,
p'ronde o Anllóns, con nobre maxestade,
camiña ó seu destino derradeiro.
Eu non nacín en vila nin cidade,
mas lonxe do seu ruído lisonxeiro:
eu nacín cabo de pinal espeso,
eu nacín na pequena Ponte-Ceso.
Uns naceno na máxica Granada,
outros naceno en Málaga famosa,
os outros en Sevilla nomeada,
os outros en Valencia deleitosa;
uns na garrida Cádiz, ben soada,
en Barcelona os outros, populosa:
eu nacín cabo de pinal espeso,
eu nacín na pequena Ponte-Ceso.
Amabre Ponte-Ceso, anque pequena,
agreste certamente, mas garrida,
cando deixar a mundanal faena
teu bardo e for pasado desta vida,
non t'esquezas de quen, con faz serena,
dixo a toda ciudade fementida:
"Eu nacín cabo de pinal espeso,
eu nacín na pequena Ponte-Ceso".
eu nacín cabo dun agreste outeiro,
p'ronde o Anllóns, con nobre maxestade,
camiña ó seu destino derradeiro.
Eu non nacín en vila nin cidade,
mas lonxe do seu ruído lisonxeiro:
eu nacín cabo de pinal espeso,
eu nacín na pequena Ponte-Ceso.
Uns naceno na máxica Granada,
outros naceno en Málaga famosa,
os outros en Sevilla nomeada,
os outros en Valencia deleitosa;
uns na garrida Cádiz, ben soada,
en Barcelona os outros, populosa:
eu nacín cabo de pinal espeso,
eu nacín na pequena Ponte-Ceso.
Amabre Ponte-Ceso, anque pequena,
agreste certamente, mas garrida,
cando deixar a mundanal faena
teu bardo e for pasado desta vida,
non t'esquezas de quen, con faz serena,
dixo a toda ciudade fementida:
"Eu nacín cabo de pinal espeso,
eu nacín na pequena Ponte-Ceso".
Eduardo Pondal
Para saber máis:
miércoles, 19 de abril de 2017
Marzo de poesía... en abril tamén: Miguel Hernández
O pasado 28 de marzo cumpríronse 75 anos do falecemento de quen foi, sen lugar a dúbidas, un dos grandes poetas do século XX: Miguel Hernández. Lembrámolo hoxe cun dos seus poemas máis coñecidos: "Nanas de la cebolla".
Nanas de la cebolla
La cebolla es escarcha
cerrada y pobre:
escarcha de tus días
y de mis noches.
Hambre y cebolla:
hielo negro y escarcha
grande y redonda.
cerrada y pobre:
escarcha de tus días
y de mis noches.
Hambre y cebolla:
hielo negro y escarcha
grande y redonda.
En la cuna del hambre
mi niño estaba.
Con sangre de cebolla
se amamantaba.
Pero tu sangre,
escarchada de azúcar,
cebolla y hambre.
mi niño estaba.
Con sangre de cebolla
se amamantaba.
Pero tu sangre,
escarchada de azúcar,
cebolla y hambre.
Una mujer morena,
resuelta en luna,
se derrama hilo a hilo
sobre la cuna.
Ríete, niño,
que te tragas la luna
cuando es preciso.
resuelta en luna,
se derrama hilo a hilo
sobre la cuna.
Ríete, niño,
que te tragas la luna
cuando es preciso.
Alondra de mi casa,
ríete mucho.
Es tu risa en los ojos
la luz del mundo.
Ríete tanto
que en el alma al oírte,
bata el espacio.
ríete mucho.
Es tu risa en los ojos
la luz del mundo.
Ríete tanto
que en el alma al oírte,
bata el espacio.
Tu risa me hace libre,
me pone alas.
Soledades me quita,
cárcel me arranca.
Boca que vuela,
corazón que en tus labios
relampaguea.
me pone alas.
Soledades me quita,
cárcel me arranca.
Boca que vuela,
corazón que en tus labios
relampaguea.
Es tu risa la espada
más victoriosa.
Vencedor de las flores
y las alondras.
Rival del sol.
Porvenir de mis huesos
y de mi amor.
más victoriosa.
Vencedor de las flores
y las alondras.
Rival del sol.
Porvenir de mis huesos
y de mi amor.
La carne aleteante,
súbito el párpado,
el vivir como nunca
coloreado.
¡Cuánto jilguero
se remonta, aletea,
desde tu cuerpo!
súbito el párpado,
el vivir como nunca
coloreado.
¡Cuánto jilguero
se remonta, aletea,
desde tu cuerpo!
Desperté de ser niño.
Nunca despiertes.
Triste llevo la boca.
Ríete siempre.
Siempre en la cuna,
defendiendo la risa
pluma por pluma.
Nunca despiertes.
Triste llevo la boca.
Ríete siempre.
Siempre en la cuna,
defendiendo la risa
pluma por pluma.
Ser de vuelo tan alto,
tan extendido,
que tu carne parece
cielo cernido.
¡Si yo pudiera
remontarme al origen
de tu carrera!
tan extendido,
que tu carne parece
cielo cernido.
¡Si yo pudiera
remontarme al origen
de tu carrera!
Al octavo mes ríes
con cinco azahares.
Con cinco diminutas
ferocidades.
Con cinco dientes
como cinco jazmines
adolescentes.
con cinco azahares.
Con cinco diminutas
ferocidades.
Con cinco dientes
como cinco jazmines
adolescentes.
Frontera de los besos
serán mañana,
cuando en la dentadura
sientas un arma.
Sientas un fuego
correr dientes abajo
buscando el centro.
serán mañana,
cuando en la dentadura
sientas un arma.
Sientas un fuego
correr dientes abajo
buscando el centro.
Vuela niño en la doble
luna del pecho.
Él, triste de cebolla.
Tú, satisfecho.
No te derrumbes.
No sepas lo que pasa
ni lo que ocurre.
luna del pecho.
Él, triste de cebolla.
Tú, satisfecho.
No te derrumbes.
No sepas lo que pasa
ni lo que ocurre.
Para saber máis:
- Fundación Cultural Miguel Hernández.
- Miguel Hernández en Centro Virtual Cervantes.
- Selección de libros en Canal Lector.
viernes, 7 de abril de 2017
Marzo de poesía... en abril tamén: Miguel Hernández.25 poemas ilustrados
Miguel Hernández.25 poemas ilustrados é unha selección de poemas do escritor de Orihuela recreados por 25 artistas plásticos. Unha obra que, por certo, recibiu o 3º Premio de Edición (Categoría de Arte) en 2010.
Etiquetas:
ARTE NA BIBLIOTECA,
EFEMÉRIDES,
LITERATURA,
LITERATURA E ARTE,
MARZO DE POESÍA,
POESÍA,
POESÍA ESPAÑOLA,
SUXESTIÓNS DE LECTURA,
SUXESTIÓNS DE LECTURA +15
jueves, 6 de abril de 2017
Marzo de poesía... en abril tamén: Mi primer libro sobre Gloria Fuertes
Son moitos os libros infantís de Gloria Fuertes, coma podes comprobar no noso catálogo. Hoxe recomendámosche un moi especial, porque inclúe un CD con poemas recitados pola autora: Mi primer libro sobre Gloria Fuertes de Antonio A. Gómez Yebra.
Se queres coñecer máis libros infantís de Gloria Fuertes:
Etiquetas:
EFEMÉRIDES,
LITERATURA,
LITERATURA ESPAÑOLA,
MARZO DE POESÍA,
POESÍA,
POESÍA ESPAÑOLA,
SUXESTIÓNS DE LECTURA,
SUXESTIÓNS DE LECTURA +6
miércoles, 5 de abril de 2017
Marzo de poesía...tamén en abril: Geografía humana y otros poemas de Gloria Fuertes
Tengo la sensación de que el lector estará de acuerdo conmigo: tan sabida Gloria Fuertes y tan nueva... Todo está por decir sobre ella, casi todo o parece.
Luis Antonio de Villena, "Gloria Fuertes, sola y de guardia" en Geografía humana y otros poemas de Gloria Fuertes
Geografía humana y otros poemas é unha antoloxía de poemas de Gloria Fuertes publicada pola editorial Nórdica. Unha antoloxía que nos acerca á poesía da autora madrileña para adultos a través de corenta e un poemas e dun excelente prólogo do tamén poeta Luis Antonio de Villena. Se a isto lle unimos as ilustracións de Noemí Villamuza atopámonos cunha pequena alfaia para este mes do libro e para todos os meses.
Pocos poetas modernos han sido tan leídos y
populares como Gloria Fuertes —que llegó a ser hasta personaje de
sketches cómicos—, pero pocos poetas también tan incomprendidos, en un
afán malo y torpe de que la sabia facilidad le restara prestigio».
Luis Antonio de Villena, "Gloria Fuertes, sola y de guardia" en Geografía humana y otros poemas de Gloria Fuertes
Etiquetas:
EFEMÉRIDES,
LITERATURA,
LITERATURA ESPAÑOLA,
MARZO DE POESÍA,
POESÍA,
POESÍA ESPAÑOLA,
SUXESTIÓNS DE LECTURA,
SUXESTIÓNS DE LECTURA +15
martes, 4 de abril de 2017
Marzo de poesía... en abril tamén: un poema de Gloria Fuertes
Gloria Fuertes publicou Antología y poemas del suburbio en 1954. A este libro pertence o seguinte poema, que se insire dentro da poesía social tan cultivada naquela época:
NO PERDAMOS EL TIEMPO
Si el mar es infinito y tiene redes,
si su música sale de la ola,
si el alba es roja y el ocaso verde,
si la selva es lujuria y la luna caricia,
si la rosa se abre y perfuma la casa,
si la niña se ríe y perfuma la vida,
si el amor va y me besa y me deja temblando.
¿Qué importancia tiene todo esto,
mientras haya en mi barrio una mesa sin patas,
un niño sin zapatos o un contable tosiendo,
un banquete de cáscaras,
un concierto de perros,
una ópera de sarna…
Debemos inquietarnos por curar las simientes,
por vendar corazones y escribir el poema
que a todos nos contagie.
Y crear esa frase que abrace todo el mundo;
los poetas debiéramos arrancar las espadas,
inventar más colores y escribir padrenuestros.
Ir dejando las risas en la boca del túnel,
y no decir lo intimo, sino cantar al corro;
no cantar a la luna, no cantar a la novia,
no escribir unas décimas, no fabricar sonetos.
Debemos, pues sabemos, gritar al poderoso,
gritar eso que digo, que hay bastantes viviendo
debajo de las latas con lo puesto y aullando,
y madres que a sus hijos no peinan a diario,
y padres que madrugan y no van al teatro.
Adornar al humilde poniéndole en el hombro nuestro verso;
cantar al que no canta y ayudarle es lo sano.
Asediar usureros y con rara paciencia convencerles sin asco.
Trillar en la labranza, bajar a alguna mina;
ser buzo una semana, visitar los asilos,
las cárceles, las ruinas; jugar con los párvulos,
danzar en las leproserías.
Poetas, no perdamos el tiempo, trabajemos,
que al corazón le llega poca sangre.
si su música sale de la ola,
si el alba es roja y el ocaso verde,
si la selva es lujuria y la luna caricia,
si la rosa se abre y perfuma la casa,
si la niña se ríe y perfuma la vida,
si el amor va y me besa y me deja temblando.
¿Qué importancia tiene todo esto,
mientras haya en mi barrio una mesa sin patas,
un niño sin zapatos o un contable tosiendo,
un banquete de cáscaras,
un concierto de perros,
una ópera de sarna…
Debemos inquietarnos por curar las simientes,
por vendar corazones y escribir el poema
que a todos nos contagie.
Y crear esa frase que abrace todo el mundo;
los poetas debiéramos arrancar las espadas,
inventar más colores y escribir padrenuestros.
Ir dejando las risas en la boca del túnel,
y no decir lo intimo, sino cantar al corro;
no cantar a la luna, no cantar a la novia,
no escribir unas décimas, no fabricar sonetos.
Debemos, pues sabemos, gritar al poderoso,
gritar eso que digo, que hay bastantes viviendo
debajo de las latas con lo puesto y aullando,
y madres que a sus hijos no peinan a diario,
y padres que madrugan y no van al teatro.
Adornar al humilde poniéndole en el hombro nuestro verso;
cantar al que no canta y ayudarle es lo sano.
Asediar usureros y con rara paciencia convencerles sin asco.
Trillar en la labranza, bajar a alguna mina;
ser buzo una semana, visitar los asilos,
las cárceles, las ruinas; jugar con los párvulos,
danzar en las leproserías.
Poetas, no perdamos el tiempo, trabajemos,
que al corazón le llega poca sangre.
Gloria Fuertes: Antología y poemas del suburbio, 1954.
viernes, 31 de marzo de 2017
Marzo de poesía: Gloria Fuertes
Es importante que los niños lean poesía. Y es más que importante, es necesario…
Gloria Fuertes
A poeta Gloria Fuertes naceu en Madrid o 28 de xullo de 1917 e faleceu nesta mesma cidade o 27 de novembro de 1998. A partir dos anos 70 fíxose moi popular pola súa colaboración en programas infantís de RTVE. Este ano, no que se cumpren cen anos do seu nacemento, queremos lembrar a Gloria a poeta infantil, a Gloria divulgadora literaria, a Gloria poeta postista, a Gloria loitadora en contra da inxustiza, a Gloria pacifista, a Gloria defensora da igualdade das mulleres... Queremos lembrar a esa gran poeta chamada Gloria Fuertes que usaba a ironía para escribir sobre a soidade, o amor, a inxustiza, a guerra...
Para saber máis:
jueves, 30 de marzo de 2017
Marzo de poesía O pouso do fume de Dores Tembrás
Dores Tembrás publico o seu poemario O pouso do fume no ano 2009. A el pertence o seguinte poema:
amor
que sostes os meus pulsos coma se foran
cuncas diminutas de cerámica chinesa
e non sabes que as cereixas
deixaron de medrar ata que volvas
miércoles, 29 de marzo de 2017
Marzo de poesía: Dores Tembrás
A poeta Dores Tembrás, quen recentemente visitou o noso centro, explícanos por que empezou a escribir no seguinte vídeo.
viernes, 24 de marzo de 2017
Marzo de poesía: obradoiros con Dores Tembras
e ao fin,
inimiga das billas que pingan
dos liques que tinguen a louza
Dores Tembrás: O pouso do fume
Dores Tembrás visitounos o pasado xoves para apaixonarnos pola poesía a través de dous obradoiros dirixidos ao alumnado de 3º e 4º de ESO: Elas, poesía de muller e Penélope. O primeiro é unha actividade "concibida para aproximarnos a unha escolma de importantes autoras que permitirá analizar de perto o seu traballo poético e as características da súa escrita", mentres que o segundo achéganos á figura de Penélope a través da poesía e outras artes.
Esta xornada tan especial foi froito da colaboración da Biblioteca Pública e do Departamento de Igualdade do Concello co noso centro dentro das actividades programadas para conmemorar o Día Mundial da Poesía e o Día Internacional da Muller.
Para saber máis sobre os obradoiros de Dores Tembrás no noso centro:
- Dores Tembrás volta a San Sadurniño para falar de “Elas. Poesía de muller” e de Penélope na web do Concello de San Sadurniño.
- "Dores Tembrás comparte reflexiones sobre literatura con estudiantes de San Sadurniño" en Ferrol360.
- "Dores Tembrás volta a San Sadurniño para falar de “Elas. Poesía de muller” e de Penélope" en Galicia Ártabra Dixital.
jueves, 14 de abril de 2016
Marzo de poesía... en abril tamén XIV: máis sobre Camões
Camões dá nome a un dos máis prestixiosos premios literarios en lingua portuguesa e tamén ao Instituto Camões, a institución con base en Portugal que se encarga da promoción da lingua portuguesa.
jueves, 7 de abril de 2016
Marzo de poesía... en abril tamén XIII: "Mapas" de Concha Méndez
Atopamos na antoloxía La rosa de los vientos, que por certo podedes atopar na nosa biblioteca, un fermoso poema de Concha Méndez:
Mapas
Los mapas de la escuela,
todos tenían mar,
todos tenían tierra.
¡ Yo sentía un afán
por ir a la escuela…!
Soñaba el corazón
con mares y fronteras,
con islas de coral
y misteriosas selvas…
Soñaba el corazón…
¡ Oh sueños de escuela!
Concha Méndez
A ilustración que acompaña o poema realizouna Henri Meyer para a novela Un capitán de quince anos do escritor francés Jules Verne.
E non queremos despedirnos por hoxe sen lembrarmos que Concha Méndez foi unha poeta e editora que formou parte daquel grupo de mulleres ás que se pretende lembrar cun interesante proxecto chamado "Las sin sombrero". A elas tamén lles dedicaron unha exposición e un libro dixital no IES Lucus Augusti.
E non queremos despedirnos por hoxe sen lembrarmos que Concha Méndez foi unha poeta e editora que formou parte daquel grupo de mulleres ás que se pretende lembrar cun interesante proxecto chamado "Las sin sombrero". A elas tamén lles dedicaron unha exposición e un libro dixital no IES Lucus Augusti.
martes, 5 de abril de 2016
Marzo de poesía... en abril tamén XII: o soneto 116 de Shakespeare...
Sabedores da afección a Jane Austen dalgúns dos membros da nosa comunidade educativa, queremos hoxe lembrarvos que o soneto 116 de Shakespeare é recitado por Marianne Dashwood, interpretada por Kate Winslet, na versión cinematográfica da novela Sentido e sensibilidade dirixida por Ang Lee (1995).
jueves, 31 de marzo de 2016
Marzo de poesía XI: Shakespeare
William Shakespeare, o famoso dramaturgo inglés de cuxa morte se cumpren catrocentos anos, foi un excelente poeta tal e coma amosa nos seus famosos sonetos. Por certo, debes ter en conta que o soneto inglés difire dos nosos, posto que está composto por tres serventesios e un pareado final.
Escollemos para hoxe o número 116 na tradución de Ramón Gutiérrez Izquierdo:
Que nunca máis no enlace leal de dúas almas
admita impedimentos. Non sente amor bastante
quen muda decontado se ve que hai mudanzas,
ou tende a distanciarse de quen está distante.
¡Oh, non! o amor é faro por sempre inalterable,
que observa a tempestade e nunca se intimida,
estrela sempre fixa que guía o barco errante,
da que o valor se ignora por alto que se mida.
Co amor non xoga o tempo, aínda que as fazulas
e labios mozos segue a fouce máis severa;
coas horas e semanas o amor non se demuda,
pois ata a fin dos días resiste e persevera.
Se a min poden probarme que nisto ando errado,
eu nada levo escrito, ninguén nunca foi amado.
William Shakespeare
miércoles, 30 de marzo de 2016
Marzo de poesía X: recibimos a primavera con Manuel María
Este ano, como xa sabedes, o autor homenaxeado no Día das Letras Galegas é Manuel María. Queremos recibir esta primavera cun seu poema:
Están todas as carpazas
co lilailo da súa flor.
¡No corazón das rapazas
nacen cantigas de amor!
Hai ledicia verdadeira
nas flores e nas espiñas.
¡ Xa chegou a primaveira
no bico das anduriñas!
Manuel María, Terra Cha
Claude Monet, La primavera
Suscribirse a:
Entradas (Atom)