Centro

viernes, 12 de diciembre de 2014

Aniversario da publicación de Platero y yo I

Non queremos rematar este ano sen lembrar que un libro clásico está de aniversario, porque como xa sabedes hoxe cúmprense cen anos da publicación de Platero y yo de Juan Ramón Jiménez. E até Google nolo lembro co seu doodle!
Quen pode esquecer aquel marabilloso comezo do libro?

"Platero es pequeño, peludo, suave; tan blando por fuera, que se diría todo de algodón, que no lleva huesos. Sólo los espejos de azabache de sus ojos son duros cual dos escarabajos de cristal negro.
Lo dejo suelto, y se va al prado, y acaricia tibiamente con su hocico, rozándolas apenas, las florecillas rosas, celestes y gualdas... Lo llamo dulcemente: «¿Platero?», y viene a mí con un trotecillo alegre que parece que se ríe, en no sé qué cascabeleo ideal...
Come cuanto le doy. Le gustan las naranjas, mandarinas, las uvas moscateles, todas de ámbar, los higos morados, con su cristalina gotita de miel...
Es tierno y mimoso igual que un niño, que una niña...; pero fuerte y seco por dentro, como de piedra. Cuando paso sobre él, los domingos, por las últimas callejas del pueblo, los hombres del campo, vestidos de limpio y despaciosos, se quedan mirándolo:
—Tien’asero...
Tiene acero. Acero y plata de luna, al mismo tiempo."





Lembramos, con motivo do aniversario, que Platero y yo estaba relacionado coa lingua e a literatura galega. De feito, en 1965 publicáronse quince capítulos do libro traducidos ao galego nun almanaque editado en Lugo. Pero, quizais unha das relacións máis coñecidas é a referencia ao poema de Curros Enríquez "Ai" no capítulo XVII do libro de Juan Ramón (por certo, en "Son de poetas" podedes atopar o poema de Curros Enríquez e a versión musical de Meiga do Norte).


" Un día, cuando pasó por la calle blanca aquel mal viento negro, no vi ya al niño en su puerta. Cantaba un pájaro en el solitario umbral, y yo me acordé de Curros, padre más que poeta, que, cuando se quedó sin su niño, le preguntaba por él a la mariposa gallega:
Volvoreta d’aliñas douradas..."
Así que, decidimos preparar unha pequena homenaxe conxuntamente co Departamento de Lingua Castelá e a colaboración do de Lingua Galega. O martes 2 de decembro o alumnado de 1º de ESO reuniuse na biblioteca para ler anaquiños do libro, entre eles o anteriormente amentado capítulo, e o poema de Curros. Posteriormente visionamos un pequeno documental sobre a obra de Juan Ramón e escoitamos dúas versións musicais de "Ai", o poema do celanovés": a de Meiga do Norte e a de María do Ceo.


No hay comentarios:

Publicar un comentario

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.