Mañá recibiremos a visita da escritora Helena Villar Janeiro que nos presentará o seu libro Remontar o río,
un libro despregable en doce metros de papel no
cal a poesía de Helena Villar Janeiro se combina coas ilustracións
de Luz Darriba.
A escritora confesa que concibiu o libro, dedicado á súa nai Helena e a súa neta tamén así chamada, mentres subía polo río
Danubio de Budapest a Linz. Remontar o río é un poemario no que o río, símbolo da vida na poesía, se converte en tema poético máis tamén en motivo de evocación da xuventude simbolizada no valse e a rosa. E sempre a presenza da música, especialmente Vivaldi, porque non en van As catro estacións do músico italiano, simbolizan claramente nel as etapas da vida.
Grazas a Helena por este poemario vital e evocador. Grazas a Luz Darriba polas ilustracións e grazas ás dúas por este libro, fermoso por dentro e por fóra.
Amor esa
palabra
Xogando coas
palabras nun insomnio
atoparás
AMOR.
Amor é a
palabra máis grande e misteriosa,
a única
palabra para repetir sempre,
a que fixo
tremer as paredes dos labios,
a que pode
crebar os diques do teu sangue.
Amor, esa
palabra,
que salta
áxil do silencio á fuga
e que fixo
imposible versos sen elexía.
Foi amor a
palabra que te entregou á luz,
para que
desfixese todos os teus contornos,
a que
aflorou a dor
gardada na
esperanza e na beleza.
Amor, esa
palabra,
dona de
bágoas, risas,
acougo,
desconcerto,
desencanto,
paixón,
a que
converte as lágrimas
en viño
metafórico
e o viño en
amargura.
Amor era a
palabra que escondían
xuntos o
vals e a rosa e que rozou
os brancos
almidóns e o encaixe virxe.
Amor é a
palabra que tamén aparece
pregada
entre unha saba ou un mantel
tinxida de
cor sepia nun retrato,
feito olor
na corola dun xasmín
e nas notas
do merlo
que abre as
portas do día ou se despide.
Helena Villar Janeiro, Remontar o río
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.