A primavera é a estación na que os paxaros nos espertan xa de mañá e nos alegran os nosos paseos a carón, por exemplo, do Xuvia. Por iso, traemos aquí un poema de Fermín Bouza Brey pertencente ao seu libro Nao senlleira.
TENZÓN CO MALVIS AMIGO
Ei, malvis do
choupal dourado,
ceiba o luceiro do teu cantar
prendido do serán e do sol-nado,
na brétema arrandeando,
de vagariño a brilar!
ceiba o luceiro do teu cantar
prendido do serán e do sol-nado,
na brétema arrandeando,
de vagariño a brilar!
Prisarás â noite
ispida…
Adomea o herbal de estrelas
ca tua fouce infinda!
Adomea o herbal de estrelas
ca tua fouce infinda!
Ei, malvis do
choupal neboento,
enfía as liñas sotils do vento
na agulla da tua canzón;
pón coseita a fontenla fresca do pensamento
ca burga de folía do corazón!
enfía as liñas sotils do vento
na agulla da tua canzón;
pón coseita a fontenla fresca do pensamento
ca burga de folía do corazón!
Apáñame ao mar en
roda:
n-un desmaio do teu bico
a justeza da mar toda!
n-un desmaio do teu bico
a justeza da mar toda!
Ei, malvis do
choupal veciño,
cata na frouma do teu niño
o froito do Tempo á madurecer…
Peteira na roda eterna de ise muiño
que á tí e á mín hanos moer!
cata na frouma do teu niño
o froito do Tempo á madurecer…
Peteira na roda eterna de ise muiño
que á tí e á mín hanos moer!
Fermín Bouza Brey
Eliximos un cadro de Arcimboldo, "A primavera", para o noso poema. Seguro que até o malvís do poema se quedaría sorprendido ao velo!
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.